بررسی استادیوم ماراکانا (جام جهانی ۲۰۱۴ ) در برزیل – آثار معماری

ارسال شده توسط:سیروس برادران درابنیه جهان, بررسی آثار معماری, معماری جولای 12, 2014 یک نظر

سلام به دوستان عزیز نقش نگاری

از اونجایی که در تب و تاب فینال جام جهانی هستیم تصمیم گرفتیم امروز به بررسی استادیوم ماراکانا بپردازیم که قرارهست بازی فینال یعنی آلمان و آرژانتین در آن برگزار بشه البته با ذکر این نکته که این بررسی از دید معمارانه است !!

اطلاعات پروژه

مکان پروژه : ریو دو ژانیرو

شروع برنامه ریزی: آوریل ۲۰۰۹

تکمیل:آوریل ۲۰۱۳

ظرفیت برای جام جهانی : ۸۱,۵۵۰ صندلی

مساحت تحت پوشش : ۴۵,۵۰۰ m²

ابعاد :۲۹۸ x 260 m

این استادیوم استادیوم میزبان بازی های جام جهانی ۱۹۵۰ بود پس از آن به طور عمده مورد استفاده باشگاه‌های بزرگ برای برگزاری مسابقات فوتبال قرار گرفته‌است . استادیوم ماکارانا در سال ۱۹۶۶ به دنبال مرگ روزنامه نگار معروف برزیلی Mario-Fiho به این نام ، نام گذاری شد ولی اکثر مردم این استادیوم را باهمان نام ماراکانا (Maracanã) می‌شناسند . ماراکانا تا سال ۱۹۹۰ میلادی تغییر چندانی نداشت تا اینکه بر اثر یک اتفاق گریبانگیر دستخوش تعییراتی شد . در سال۲۰۰۷ میلادی که برزیل میزبان جام جهانی ۲۰۱۴ شد، واضح بود که ورزشگاه ماراکانا به عنوان میزبان فینال جام جهانی به تغییرات اساسی و توسعه مجدد نیاز دارد . توسعه ساختمان استادیوم در سال ۲۰۱۰ آغاز شد . در این تغییرات ردیف پایین استادیوم بازسازی و سقف جدیدی برای ورزشگاه ساخته شد .

به منظور پاسخگویی به الزامات مورد نیاز برای شرکت در جام جهانی ۲۰۱۴ ، نوسازی ورزشگاه Maracanãدر ریو دو ژانیرو در سال ۲۰۰۹ آغاز شد. بازی های نخست و دور دوم و همچنین فینال جام جهانی۲۰۱۴ دراین ورزشگاه برگزار خواهد شد. در سال ۲۰۱۶، این ورزشگاه محل برگزاری مراسم افتتاحیه و اختتامیه و رویدادهای رقابتی مختلف بازی های المپیک تابستانی خواهد بود.

تصویر بالا مربوط به استادیوم در ۱۹۵۰ می باشد .

تغییرات شامل ردیف و فاصله آنها و به خصوص ساخت و ساز سقف می باشد .سقف معلق بتنی اصلی فقط جایگاه بالا را پوشش میداد که این موضوع در استادیوم های مدرن قابل قبول نیست . راه حل های مختلفی برای گسترش سازه سقف اصلی در این دوره از روند توسعه طرح پیشنهاد شد.

طراحی سقف باید ۲ ویژگی اصلی را داشته باشد : اول این که عمق تقریبی ۷۰ متری را فراهم کند و دوم آن که زیرسازی بتن ذکر شده باید تحمل بار سقف را داشته باشد .بعد از تخریب سقف بتن مسلح قدیمی ، همه مصالح باقیمانده برای پشتیبانی از نما ، مانند یک حلقه پیرامونی در پیش آمدگی لبه بام مورد استفاده قرار گرفت .

به منظور ایجاد تغییر در ظاهر بیرونی استادیوم اصلی تا حد ممکن ، لبه بیرونی سازه سقف کمی پایین تر از قبل آمد تا به شکلی سیال و شناور بر روی بدنه ورزشگاه درآید، این امر با طراحی یک سقف کابلی حلقه ای محقق شد .

یک سقف مدور قوی با ترکیب حلقه پیرامونی تحت فشار با شبکه کابلی پیش تنیده متشکل از حلقه های تنشی درونی و کابلهای شعاعی توانایی تحمل فشار ،مکش و بار افقی را دارد . سازه جدید سقف علاوه بر حساس بودن به سنسورها ، یک سازه سبک و اقتصادی است که استادیوم را پوشش داده است .